Παλαιοί Μουσικοί

Κωνσταντίνος Μαρινάκης του Μανούσου  (1932-1985 )

Πολύ καλός επαγγελµατίας λαγουτιέρης έπαιζε σε γάµους και πανηγύρια στον Αποκόρωνα. Πολλές φορές παρέα µε τους γνωστούς Φάνη Περουλάκη και Μανώλη Λουπάση έπαιζαν στην ταβέρνα του Φάνη όλοι µαζί µε εξαιρετική απόδοση. Ο Φάνης Περουλάκης διατηρούσε µέχρι το θάνατό του ταβέρνα κοντά στη γέφυρα της  Γεωργιούπολης.

Παπαδογιάννης Κωνσταντίνος του Χρήστου (1906-1985)

 Αξιόλογος επαγγελµατίας λυράρης του Αποκόρωνα είχε παίξει πολλές φορές µε τον  Καντερογιώργη, τον Κουρκουνοβασίλη, το Βλασταροπαυλή και άλλους.

Νικόλαος Κατσανικάκης του Γεωργίου (1910-1995)

Γεννήθηκε στις Καλύβες το 1910.Ψαράς και Ταβερνιάρης κατά κύριο επάγγελµα  στον «Πλάτανο» της πλατείας των Καλυβών, δεν  έπαψε να ασχολείται επαγγελµατικά µε το αγαπηµένο του όργανο. Ικανότατος λαγουτιέρης και καλός τραγουδιστής συνεργάστηκε µε τον λυράρη Χαράλαµπο Σταυρουλάκη,Μιχάλη Παπαδάκη ή Πλακιανό και όλα τα γνωστά ονόµατα των λυράρηδων των Χανίων σε πανηγύρια, Κέντρα διασκεδάσεως και κάθε είδους εκδηλώσεις. Κατά τη δεκαετία του '60 µετοίκησε στην Αθήνα, και εργάστηκε στην εταιρεία ΙΖΟΛΑ. Κατά το διάστηµα της διαµονής του στην Αθήνα συνεργάστηκε µε τον λυράρη Μιχάλη Μπασκάκη από τον Κεφαλά και αν για τρία χρόνια στην ταβέρνα του Αρµενιανού Μιχάλη Nικήφoράκη στην περιοχή Νταµαράκια του Αιγάλεω.Επαιξαν όµως και σε άλλες ταβέρνες και κρητικά Κέντρα διασκέδασης της Αθήνας.Το 1975 µετανάστευσε στο Βανκούβερ του Καναδά, όπου είχαν νωρίτερα εγκατασταθεί συγγενείς και τα παιδιά του και έπαιζε στην  Κρητική Ταβέρνα «ΑΡΕΤΟΥΣΑ» µαζί µε άλλους Κρητικούς µουσικούς. Στενότερα είχε συνεργαστεί µε το λυράρη Χαράλαµπο Σταυρουλάκη πουείχε µεταναστεύσει για µια διετία στον Καναδά και ήταν σόγαµπρός του. Ο εγγονός του Νίκος και η εγγονή του Όλγα συνεχίζουν τη µουσική παράδοση του παππού τους, παίζοντας λύρα ο πρώτος και λαγούτο η δεύτερη. Πέθανε το 1995 στο Βανκούβερ. Η σωρός του µεταφέρθηκε και τάφηκε στις Καλύβες.

Κωνσταντίνος Λεουνάκης του Ιωάννου  (1915-1998)  

Γεννήθηκε το 1915 στον Αλίκαµπο όπου και έζησε µέχρι το θανατό του, το 1998. 'Ήταν από τους πολύ καλούς παλαιούς επαγγελµατίες βιολάτορες του Αποκόρωνα. Έπαιζε συχνά εκτός της επαρχίας Αποκορώνου και σε περιοχές του Ρεθύµνου.

Νικόλαος Χελιουδάκης του Αντωνίου (1905-1974)

Συµφωνα µε πληροφορίες των παιδιών του και ιδιαίτερα της κόρης του Αργυρώς, τις οποίες έδωσαν στο Γιώργο Γιακουµινάκη, ο πατέρας τους Χελιουδάκης Νικόλαος του Αντωνίου, γεννήθηκε 10 1905 στη συνοικία της Χαλέπας στα Χανιά, όπου και µεγάλωσε.

Το 1932 παντρεύτηκε την Ειρήνη Χαλβαδάκη από τους Αρµένους Αποκορώνου και εγκαταστάθηκε εκεί µόνιµα ασκώντας το επάγγελµα του κουρέα, γι' αυτό τον αποκαλούσαν µε την επαγγελµατική του ιδιότητα «Κουρέα». Με τη µουσική ασχολήθηκε από µικρός, αν και δεν καταγόταν από οικογένεια µουσικών. Αρχικά έπαιζε µπουλγαρί και αργότεραµπουζούκι πάντα ερασιτεχνικά, αλλά µε ιδιαίτερη ικανότητα. Καλόκαρδος, γλυκοµίλητος και κοινωνικός έγινε πολύ αγαπητόςστους Αρµένους και όπως έλεγε πολλές φορές αισθανόταν γνήσιος Αρµενιανός.Στο χωριό γνωρίστηκε µε τον επίσης ερασιτέχνη βιολάτορα Βασίλη Καβρουλάκη, µε τον οποίο αποτελούσαν ένα αρµονικό δίδυµο και έπαιζαν σε πολλές κοινωνικές εκδηλώσεις στους Αρµένους.

Εκτός από τα παραδοσιακά Κρητικά, έπαιζε ρεµπέτικα και τα ειδικής κατηγορίας ονοµαζόµενα «Ταµπαχανιώτικα».Πέθανε το 1974 στους Αρµένους. Είχε συνεργαστεί με τον Κουκουνάκη Μανώλη,τον Πλακιανό και άλλους.

Κωνσταντίνος Θωµαδάκης του Αντωνίου (Γλεντούσης) 1905-1990

 

Γεννήθηκε το 1905 στον Αλίκαµπο και πέθανε το 1990.Υπήρξε α σηµαντικός επαγγελµατίας οργανοπαίχτης που έπαιζε κλαρίνο, πράγµα αρκετά σπάνιο στην Κρήτη, και το διδάχτηκε από κάποιον Κισσαµίτη κλαρινίστα. Ακούσαµε από παλιούς µερακλήδες, που έτυχε να παρακολουθήσουν κρητική µουσική µε κλαρίνο, ότι ήταν κάτι το ξεχωριστό και ο συνδυασµός του µε λύρα ή µε βιολί είχε ένα πολύ καλό µουσικό αποτέλεσµα. Ο Αρτέµης Πεντάρης, από τους πολύ καλούς σύγχρονούς µας λαγουτιέρηδες είναι εγγονός του. Μια από τις µαντινάδες που του άρεσε να λέει ήταν η ακόλουθη:

 

Στάζουν τα κεραµίδια σου σταλιά - σταλιά φαρµάκι
µα γω διψώ και πίνω το για τη δική σου αγάπη.